Ο λίβελλος αποκήρυξης της ενωτικής συνόδου Φερράρας-Φλωρεντίας (1438-1439) ως έκφραση της εκκλησιολογίας της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου (787)

Περίληψη

Τα δογματικά όρια της πίστεως της Εκκλησίας αποτελούν ταυτοχρόνως το αρραγές θεμέλιο της ενότητάς της, το οποίο άλλωστε είναι αυτό που διαφοροποιεί την ορθοδοξία από την αίρεση. Ο τρόπος με τον οποίο διαχρονικά η Εκκλησία αποδέχεται την μετάνοια κληρικών που διαφοροποιήθηκαν ως προς την πίστη και εν συνεχεία τους αποκαθιστά στο ιερατικό τους αξίωμα, φανερώνει τον πάγιο και εμπροϋπόθετο χαρακτήρα του θεραπευτικού της έργου, ο οποίος αποτελεί την συνεπή έκφραση της ταυτότητάς της ως της Μίας Εκκλησίας. Στον τρόπο που η Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδος (787) αποδέχθηκε και αποκατέστησε τους μετανοημένους εικονομάχους επισκόπους αλλά και στον λίβελλο πίστεως που διαβαζόταν  από τους ορθοδόξους κληρικούς που αποδέχθηκαν τον όρο της ενωτικής συνόδου Φερράρας-Φλωρεντίας (1438-39) και εν συνεχεία μετανόησαν, εντοπίζεται πανομοιότυπο το εκκλησιολογικό πλαίσιο.