Η ενότητα Σταυρού και Ανάστασης στο «ἑνιαῖον» της θείας Οικονομίας και στο «διαιρετικόν» της προτεσταντικής εσχατολογίας

Περίληψη

Ο Σταυρός και η Ανάσταση, σύμφωνα με την πίστη της Εκκλησίας, τελούν σε αρραγή ενότητα, πράγμα το οποίο δεν εντοπίζεται στην εν γένει δυτική θεολογία. Συγκεκριμένα στον χώρο του προτεσταντισμού δόθηκε ιδιαίτερο βάρος στα έσχατα, γενομένης της εσχατολογίας το επίκεντρο και το ερμηνευτικό κλειδί της Εκκλησίας. Από την θεώρηση αυτή επιγεννάται μία νέα «εσχατολογική χριστολογία», η οποία σαφώς διαφοροποιείται από την πίστη της Εκκλησίας, που έχει ως αποτέλεσμα της διάσταση-διάσπαση μεταξύ Σταυρού και Ανάστασης. Οι εν λόγω θεωρήσεις δυτικών θεολόγων επηρέασαν, διά του μακαριστού Μητροπολίτη Περγάμου Ιωάννη Ζηζιούλα, σύγχρονους ορθόδοξους θεολόγους με αποτέλεσμα την μεταφορά ξένων -προβληματικών- στοιχείων στον χώρο της ορθόδοξης θεολογίας.