Ετερότητα: Περιτμήματα Ιστορίας μιας έννοιας

Περίληψη

Η σύγχρονη Ευρωπαϊκή Φιλοσοφία δεν έχει κατορθώσει μέχρι σήμερα ν’ απο-δεσμευθεί απ’ την αντιθετική ή αμφιμονοσήμαντη λογική σχέσης μεταξύ του εαυτού και του άλλου, του ταυτού και του ετέρου. Αν και η σχέση αυτή φαίνεται να έχει ξε-περάσει τα αποκλειστικά σύνδρομα των μονοσήμαντων, δυαλιστικών3 ή και αντινο-μικών της ρήξεων ήδη στην (επι)κοινωνιακή διαλεκτική του Πλάτωνα και των Τοπι-κών του Αριστοτέλη, όπως και, εκατοντάδες χρόνια αργότερα, στον ηρωικό στοχα-σμό του Γρηγορίου Νύσσης και στο Περί θείων ονομάτων του Διονυσίου Αρεο-παγίτη4, στη φιλοσοφία των ύστερων νεωτερικών χρόνων, έχει διαμορφωθεί, συνει-δητά, σε διαλεκτική καταλυτικής πόλωσης.