Διὰ μία παιδεία ὀρθοδόξου πίστεως

Περίληψη

Ἡ ἐκκοσμίκευση, γιὰ τὴν ὁποία γίνεται λόγος στὸ παρὸν συνέδριο, εἶναι ἕνα γενικευμένο φαινόμενο, τὸ ὁποῖο βεβαίως εἰσβάλλει καὶ στὸ χῶρο τῆς ἐκπαίδευσης.

          Ὡστόσο, ἡ σύγχρονος αὐτὴ παθογένεια τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας προέρχεται ἀπὸ τὴν ἀπαξίωση ἀρχῶν καὶ ἀξιῶν τῆς ζωῆς. Ζοῦμε μία χαλάρωση στὴν πνευματική μας ζωή, μία ἠθικὴ κάμψη καὶ μία περιφρόνηση τοῦ αἰωνίου· πολλὰ σκεπτόμεθα καὶ πράττουμε ἐρήμην τοῦ Θεοῦ. Παρατηρεῖται νόθευση τῆς πολιτισμικῆς μας ταυτότητος, ὕπαρξη πολλῶν ψυχικῶν προβλημάτων, ἐχθροπάθεια πρὸς τὴν Ἐκκλησία, ἄγνοια ἢ ἡμιμάθεια τῆς χριστιανικῆς διδασκαλίας καὶ, τὸ χειρότερον, ἀνοχὴ ἢ καὶ προβολὴ τῆς ἁμαρτίας καὶ τοῦ κακοῦ.

          Σ᾿ αὐτήν, λοιπόν, τὴν δίνη τῆς ἀλλοτριώσεως τοῦ ἤθους χρειαζόμεθα μία θεμελίωση «ἐπὶ τὴν πέτραν». Φθάνει πιὰ ὁ κλονισμὸς τῆς παιδείας. Ἔχουμε ἀπόλυτη ἀνάγκη μιᾶς παιδείας ὀρθοδόξου πίστεως.