ISSN: 2623-3738

ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ

Ἀγαπητές φίλες ἀναγνώστριες καί φίλοι ἀναγνῶστες.

Τό ΔΣ τῆς Πανελληνίου Ἑνώσεως Θεολόγων (ΠΕΘ) δημοσιεύει τό παρόν τεῦχος τοῦ ἡλεκτρονικοῦ μας περιοδικοῦ «ΚΟΙΝΩΝΙΑ», καί τό ἀφιερώνει στόν Ἅγιο Νεκτάριο (100 ἕτη ἀπό τήν εἰς Κύριον ἐκδημία του +1920).

Ἡ δημοσίευση τοῦ τεύχους συνέπεσε μέ τήν πραγματοποίηση τοῦ Β΄ Διεθνοῦς διημέρου Θεολογικοῦ Συνεδρίου, τό ὁποῖο διεξήχθη διαδικτυακῶς τήν 13^η  καί τήν 14^η Νοεμβρίου τοῦ τρέχοντος ἒτους, ὑπό τό θέμα: «Νεκτάριον τιμήσωμεν πιστοί. Βίος καί ἒργον τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως τοῦ Θαυματουργοῦ».

Τά ἂρθρα τοῦ παρόντος τεύχους τοῦ περιοδικοῦ μας δέν ἀφοροῦν ὅλα στό πρόσωπο καί στό ἒργο τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου. Ἀναφέρονται, ὠστόσο, σέ θεολογικά πεδία, τά ὁποῖα ἀποτελοῦν πτυχές τῆς Ὀρθόδοξης Θεολογίας καί τῆς ἐκκλησιαστικῆς παραδόσεως, τίς ὁποῖες ἐρεύνησε ἀόκνως ὁ Ἅγιος Νεκτάριος. Ἔτσι, σέ αὐτό τό τεῦχος ὑπάρχουν ἐπίσης, ἂρθρα μέ Χριστιανοπαιδαγωγικό καί ἱστορικό περιεχόμενο.

Ἡ τιμή πού ἀποδίδει ἡ Πανελλήνια Ἓνωση Θεολόγων στούς Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας ἀποτελεῖ μιά πράξη εὐχαριστίας καί δοξολογίας πρός τόν Τριαδικό Θεό. Ἄλλωστε, ἡ λατρευτική ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας ὑπῆρξε πάντοτε μνήμη πίστεως καί μαρτυρία ἁγιότητας.

Ὁ Ἅγιος Ἱουστίνος Πόποβιτς, τόν ὁποῖο ἡ Ἓνωση μας τίμησε στό περσινό Α΄ Διεθνές Θεολογικό Συνέδριο (Νοέμβριος 2019), σημειώνει ὅτι οἱ ἅγιοι μας αποτελοῦν διαχρονικά δεῖκτες τῆς αἰωνίου ζωῆς, «ἀπόδειξη καί μαρτυρία», «ὅτι ἡ καταγωγή μας εἶναι ἐκ τοῦ Οὐρανοῦ καί ὅτι σκοπός μας εἶναι νά οὐρανώσουμε τόν ἐαυτό μας, τρεφόμενοι μέ τόν Οὐράνιο ἂρτο, τόν καταβάντα ἐκ τοῦ ουρανοῦ στή γῆ. Στούς ἁγίους μας, συναντᾶ κανείς τό ἴδιο τό Εὐαγγέλιον, τήν ἰδίαν ζωήν, τήν ἰδίαν ἀλήθειαν, τήν ἰδίαν δικαιοσύνην, τήν ἰδίαν ἀγάπην, τήν ἰδίαν πίστην, τήν ἰδίαν αἰωνιότητα, τήν ἰδίαν δύναμιν ἐξ ὓψους, τον ἴδιον Θεόν καί Κύριον» . 

Ὡς ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, καλούμαστε, νά πορευόμαστε «σύν πάσιν τοῖς ἁγίοις», πιστεύοντες ἀκράδαντα ὅτι τιμή πρός τούς Ἁγίους εἶναι πρωτίστως ἡ μίμηση τους, ὅπως τονίζει ὁ ἅγιος Νεκτάριος: «Ἡ πρός τούς Ἁγίους τιμή εἶναι ὑπαγόρευσις ἐνθέου ζήλου πιστῆς καί ἀγαπώσης τόν Θεόν καρδίας, ἒκφρασις τῆς ἀγάπης τῶν πιστῶν πρός αὐτούς διά τάς ὑψηλάς αὐτῶν ἀρετάς καί τούς μεγάλους ἀγώνας, καθ΄ οὓς γενναίως ἀγωνισάμενοι ἒλαβον τόν τῆς δόξης ἀμαράντινον στέφανον. Εἶναι ἒνδειξις τοῦ πλημμυροῦντος τάς καρδίας ἡμῶν ἐνθέου πόθου πρός ἀποτίμησιν αὐτῶν καί βεβαίωσις τοῦ διαφλέγοντος τήν ψυχήν ἡμῶν ἒρωτος πρός ἀνύψωσιν ἐν τῷ ὕψει τῶν ἀρετῶν αὐτῶν, αἴτινες κεῖνται ἡμῖν αἰώνιον ὑπόδειγμα».

Πολλοί σύγχρονοι ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅπως οἱ ὡς ἂνω ἀναφερόμενοι, μέ τόν  ἂρτιο καί ἒγκυρο, ἀπό ἐπιστημονικῆς πλευρᾶς θεολογικό τους λόγο, ἀνέδειξαν τή γόνιμη σύνδεση,  ἡ ὁποία εἶναι ἀναγκαῖα νά διαπνέει τίς σχέσεις Ἐπιστήμης καί Πίστεως. Μία σχέση πού ἀντανακλᾶ τή θεοειδῆ ὀντολογία τοῦ ἀνθρώπου καί τήν ὑπαρκτική του ἀνάγκη γιά μιά ἰσόρροπη ὑλικοπνευματική του ἀνάπτυξη καί προόδο.

Ἀθήνα, 30 Νοεμβρίου 2020

Τό ΔΣ τῆς ΠΕΘ